حجر از صحابی مخلص و با وفای رسول خدا(ص) بود و پس از رحلت ایشان پیوسته در كنار علی(ع) و از یاران خاص و علاقه‌مندان وفادار امیرمؤمنان بشمار می‌رفت، بنابراین علاقه او به علی(ع) و جاذبه علی در دل او، مثل سایر علاقه‌ها و مانند سایر جاذبه‌ها نبود، بلكه این پیوند و كشش و رای همه محبت‌ها و پیوندها و عادی بود.

در منابع تاریخی حادثه و واقعه ای در ارتباط با این شخصیت برجسته ذكر شده است كه نشان از عمق اعتقاد راسخ و خلل ناپذیر او و علاقه و محبتش به امامت مولای متقیان امام علی(ع) است.

نقل شده زمانی كه حُجربن عَدی را برای قتل بردند از او پرسیدند آیا اول خودت را بكشیم یا فرزندت را؟ حجر به قاتل خود گفت: اگر سرِ آن داری كه فرزندم را بكشی او را پیش از من گردن بزن! جلّاد فرزند را گردن زد. به حجر گفتند چرا در داغ فرزندت شتاب كردی؟. گفت: بیم آن داشتم كه چون او برق شمشیر را بر گردن من ببیند،بهراسد و دست از ولایت علی(ع) بردارد و آن‏گاه میان من و او در اقامتگاه جاوید كه خداوند صابران را به آن وعده فرموده جدایی افتد1".